„Niech posiłek będzie twoim lekarstwem, a lekarstwo twoim posiłkiem” – Hipokrates
Zapraszamy do naszej bacówki gdzie możecie Państwo posmakować naszych wyrobów, które specjalnie dla Was przynosimy jeszcze ciepłe „prosto z wędzarni”. Nasza bacówka położona jest w Jaworkach.
Jaworki to niewielka wioska w województwie małopolskim, leżąca w Pieninach, niedaleko Szczawnicy, na styku dwóch pasm górskich-Radziejowej i Małych Pienin.
Należy uważać na podróbki istnieje pogłoska, że serki z Krupówek i te sprzedawane pod Gubałówką zamiast wędzenia przechodzą proces farbowania (moczenia w kawie), co ma im nadać charakterystyczny brązowy kolor. Takie serki produkuje się najczęściej w całości z mleka krowiego. Dobry oscypek powinien zawierać około 60% mleka owczego.
Oscypkowe oszustwa
Bundz, bryndza i inne odmiany serów ekologicznych
Oscypek, scypek, ser góralski to rodzaj twardego owczego sera, solonego i wędzonego. Oscypek dojrzewa naturalnie i wraz z czasem nabiera smaku. Produktem tradycyjnym jest również bundz, będący serem owczym, przypominającym twaróg. Gdy ulegnie on skruszeniu i pozostawi się go w cieple przez około 14 dni w tradycyjny sposób otrzyma się bryndzę. Ma ona konsystencję pasty i słony smak, niezwykle intensywny. Mamy też w swojej ofercie kompozycje serów białych z czarnuszką, żurawiną oraz z papryką.
Żentyca
Mowa o żentycy (żętycy), która spożywana jest najczęściej w postaci gęstego ukiszonego napoju. Dodaje się ją również do ziemniaków lub klusek, bądź też spożywa jako napój. Niezwykle popularny jest również ser, który zbiera się na wierzchu podczas podgrzewania serwatki, jaka powstaje po wytrąceniu się bundzu.
Pienińskie sery słyną z najlepszych oscypków i serów. W naszym szałasie możecie Państwo delektować się smakiem prawdziwych oscypków. Istnieje również możliwość wysyłki oscypków jagnięciny i baraniny za pośrednictwem kuriera, produkty pakowane są próżniowo zamówienia prosimy składać:
Te i inne wyroby czekają na Was. Zapraszamy zaglądajcie choćby na posiady.
Wartość odżywcza i właściwości prozdrowotne Jagnięciny
Jagnięcina charakteryzuje się nie tylko korzystnymi cechami w porównaniu z innymi gatunkami mięsa, ale spełnia także kryteria stawiane żywności funkcjonalnej, pełniącej funkcje odżywcze, sensoryczne i fizjologiczne. Należy promować znaczenie mięsa jagnięcego w żywieniu człowieka. Jego spożywanie może bowiem przynieść wiele korzyści konsumentom. Dzięki wielu właściwościom prozdrowotnym tego mięsa, mogą oni liczyć na zmniejszenie zagrożenia chorobami cywilizacyjnymi.
Mięso jagnięce jest dietetyczne, lekkostrawne i wyróżnia się dużą wartością odżywczą. Wyniki wielu badań jednoznacznie wykazały, że ma ono właściwości prozdrowotne. Jagnięcina różni się, w zależności od części, wartością kaloryczną – bardziej tłuste, a więc i bardziej kaloryczne jest mięso z górnych partii tuszy. Jagnięcinę charakteryzuje niska zawartość tłuszczu śródmięśniowego, wysoki poziom białka (o właściwościach hipoalergicznych) oraz znaczna zawartość witamin (B1, B2, PP oraz B6, B12, folianów) i składników mineralnych, zarówno makro- (Ca, Fe, Na, Cl), jak i mikroelementów (Zn, Cu, Al) – tabela 1. Obecność witamin z grupy B (B6, B12, folianów) podnosi właściwości zdrowotne jagnięciny, ponieważ zapobiegają one gromadzeniu w organizmie homocysteiny, której wysoki poziom we krwi jest czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia. Spożywanie jagnięciny jako źródła witamin B1, B2, PP i B6 może także przyczyniać się do ułatwienia przemian węglowodanów dostarczanych z innymi pokarmami, co jest ważne m.in. dla osób chorych na cukrzycę. Natomiast znaczne ilości zawartych w jagnięcinie składników mineralnych przeciwdziałają stresowi oksydacyjnemu, co również przyczynia się do zmniejszenia ryzyka chorób układu krążenia.
Jagnięcina jest bogatym źródłem niezbędnych nienasyconych kwasów
tłuszczowych. Jagnięcy tłuszcz mięśniowy lędźwiowy zawiera więcej
wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (275 mg/100 g) niż odpowiedni
tłuszcz wołowy (177 mg/100 g), ale mniej niż tłuszcz wieprzowy (422 mg/
100 g). Jednak tłuszcz jagnięcy charakteryzuje się korzystniejszym
stosunkiem wielonienasyconych kwasów tłuszczowych z rodziny n-6 do n-3,
który wynosi 1:3. Dla porównania w tłuszczu wołowym stosunek ten wynosi
2:1, a w tłuszczu wieprzowym 7:2.
Jagnięcina zawiera znaczne ilości kwasu linolowego. Związek ten jest
uważany za niezbędny składnik prawidłowej diety. Uznaje się, że nie
tylko chroni on przed chorobami nowotworowymi, ale również normalizuje
metabolizm glukozy, ogranicza stężenie we krwi frakcji LDL-cholesterolu,
reguluje przemianę materii i jest silnym antyutleniaczem. W ocenie
jakości mięsa szczególnie ważny jest poziom sprzężonego kwasu linolowego
(CLA). Mięso jagnięce jest jego najlepszym źródłem (4,3-19,0 mg/g
tłuszczu). Nieco mniejszą koncentracją tego kwasu cechuje się mięso
wołowe (1,2-10,0 mg/g tłuszczu), podczas gdy zawartość CLA w
wieprzowinie, koninie czy mięsie kurcząt jest zazwyczaj niższa niż 1
mg/g tłuszczu. Sprzężony kwas linolowy spełnia w organizmie człowieka
wiele istotnych funkcji, jak np. opóźnianie powstawania zmian
miażdżycowych, redukcja udziału tkanki tłuszczowej, hamowanie rozwoju
cukrzycy typu II, poprawa mineralizacji kości, działanie
bakteriostatyczne, przeciwutleniające, a także antynowotworowe. W
badaniach przeprowadzonych in vitro na komórkach ludzkich wykazano, że
CLA wstrzymuje rozwój czerniaków, raków okrężnicy, odbytu, płuc, piersi i
sutka, przy czym sprzężony kwas linolowy działa zarówno podczas mutacji
komórek do komórek rakowych, ich promocji (namnażanie komórek
nowotworowych) oraz progresji (powiększanie guza i przerzuty na inne
organy).
Jagnięcina jest także istotnym źródłem L-karnityny, zaliczanej do substancji witaminopochodnych. Chociaż człowiek syntetyzuje ten związek w wątrobie i nerkach, nie jest samowystarczalny w tym zakresie, szczególnie przy dużej aktywności fizycznej. Aby zapewnić pełną wydolność organizmu, w zależności od intensywności wysiłku fizycznego, należy dostarczyć z pokarmem średnio 8-11 mg L-karnityny na dobę (przy wysiłku ekstremalnym, m.in. sportowców – nawet 300 mg/ dobę). Zawartość L-karnityny całkowitej w jagnięcinie kształtuje się na poziomie 108,8 mg/100g (w wołowinie na poziomie ok. 102,1 mg/100g). Z punktu widzenia jakości zdrowotnej pokarmów istotna jest biodostępność zawartej w nich L-karnityny. Wskaźnik ten mierzony stosunkiem L-karnityny wolnej do całkowitej wynosi dla mięsa jagnięcego 0,82 (dla wołowiny 0,77). Należy podkreślić, że największą biodostępność wykazuje L-karnityna zawarta w naturalnych składnikach pokarmowych. Związek ten pełni istotną funkcję w metabolizmie lipidów i transporcie długołańcuchowych kwasów tłuszczowych z cytoplazmy komórki do mitochondriów. Tam ulegają one złożonym przemianom enzymatycznym, w których powstaje energia niezbędna do prawidłowego funkcjonowania komórek organizmu. Stymulacja przemian metabolicznych kwasów tłuszczowych przez L-karnitynę zwiększa o ok. 70% ich wykorzystanie energetyczne. Dzięki nasileniu procesów spalania kwasów tłuszczowych, L-karnityna hamuje powstawanie tkanki tłuszczowej, a tym samym rozwój otyłości oraz miażdżycy. L-karnityna bierze również udział w detoksykacji organizmu, która polega na usuwaniu z mitochondriów krótko- i średniołańcuchowych kwasów tłuszczowych, występujących w postaci połączeń acylo-CoA (w nadmiarze wykazują one toksyczne działanie). Również niektóre leki są usuwane z organizmu dzięki połączeniu z L-karnityną. W licznych badaniach wykazano, że związek ten wykazuje zdolność do obniżania poziomu triacylogliceroli i cholesterolu. L-karnityna bierze udział w metabolizmie rozgałęzionych aminokwasów (waliny, leucyny, izoleucyny), a także pełni ważną rolę w przemianach węglowodanów. Jej wysoki poziom w mięśniach zmniejsza wykorzystanie glikogenu jako materiału energetycznego, co jest szczególnie ważne w warunkach długo trwającego wysiłku fizycznego. Dodatkowo L-karnityna pełni funkcję antyoksydacyjną, uczestnicząc w ochronie przed reaktywnymi formami tlenu i ich pochodnymi. Wykazuje również zdolność do chelatowania niektórych jonów (m.in. żelaza, kadmu i ołowiu), co ułatwia ich transport i usuwanie ich nadmiaru z organizmu. L-karnityna spełnia istotną rolę w terapii wielu chorób, m.in. układu sercowo-naczyniowego, mięśni, wątroby, nerek, a także zaburzeniach gospodarki lipidowej i węglowodanowej organizmu. W badaniach klinicznych wykazano jej korzystne działanie na układ nerwowy człowieka (m.in. zwiększenie zdolności do uczenia się, poprawa refleksu, korzystne działanie w stanach depresyjnych).
Na podkreślenie zasługuje także zawartość w mięsie jagnięcym wyjątkowego czynnika antynowotworowego, za jaki naukowcy uznają tzw. kwas orotowy (występujący w mięsie, wątrobie, śledzionie, sercu jagniąt). Jagnięcina zawiera 30 razy więcej kwasu orotowego niż wieprzowina, wołowina lub drób. Uznaje się, że związek ten hamuje rozwój chorób nowotworowych, tzw. nowotworów złośliwych. Chorób tych u owiec nie stwierdza się, co stanowi fenomen z medycznego i biologicznego punktu widzenia. W związku z tym naukowcy przypuszczają, że regularne spożywanie jagnięciny, m.in. dzięki zawartym w niej kwasom orotowym, może utrudniać rozwój nowotworów. Badania wykazały, że najsilniejsze właściwości antyrakowe ma mięso jagniąt hodowanych w naturalnych warunkach i ekologicznie prowadzonych: bez hormonów i antybiotyków, karmionych paszami zielonymi i sianem.
Ze względu na korzystne właściwości zdrowotne mięsa jagnięcego, jest ono polecane w specjalnej diecie dla pacjentów ze schorzeniami degeneracyjnymi centralnego układu nerwowego. Jagnięcina polecana jest również jako żywność dietetyczna dla osób starszych, a także najmłodszych dzieci, ponieważ nie powoduje alergii pokarmowych. W diecie osób uczulonych może stanowić niezwykle wartościowy zamiennik innych mięs.
Źródło: https://informatormasarski.pl/przetworstwo-z-pomyslem/jagniecina-walory-prozdrowotne-i-smakowe/
