Jeżyna – wyjątkowe właściwości zwłaszcza listków. Receptury domowe
Jeżyna [Rubus] należy do jednej z najstarszych znanych człowiekowi roślin. Jak wynika z wykopalisk archeologicznych owoce jeżyny były przysmakiem ludów pierwotnych. Liście, gałązki, owoce i korzenie stosowano w medycynie ludowej przez wieki.
Sok z jeżyn wykorzystywano w zapaleniach jelit, wywaru z korzeniu w leczeniu biegunek, czerwonki i kokluszu. Z liści i gałązek robiono wywary, płukanki, herbatki lub żuto by uśmierzyć ból zębów. Wiele przepisów na lecznicze eliksiry można znaleźć w pismach średniowiecznych kronikarzy.
Przed gwałtownym rozwojem nowoczesnej farmacji liście jeżyny stanowiły stanowiły podstawę wielu leków. Z biegiem czasu, kiedy skład chemiczny został w pełni zbadany zastąpiono je syntetykami o tym samym wzorze chemicznym.
Jeżyna, czarna malina, ożyna, ostrężyna to określenia tego samego krzewu o smacznych owocach, do których dostępu bronią ostre kolce. W Polsce ponoć jest ich przeszło 60 gatunków. Z powodu ich mnogości powstała nawet osobna nauka zajmująca się badaniem, właściwościami i powiązaniami tej grupy – batologia. Dzięki niej udało się stworzyć uprawne odmiany pozbawione kolców i owocujące obficiej niż w naturze.
Jednak jeżyna z naturalnych stanowisk, podobnie jak inne dzikie rośliny, wykazuje dużo silniejsze właściwości i zawiera znacznie więcej składników odżywczych niż hybrydy stworzone przez człowieka [1]. Surowcem leczniczym dzikiej jeżyny są liście, pędy, owoce i korzenie.
Jeżyna w stanie dzikim rośnie w poszyciu lasów, na polach i w zaroślach. W miarę dojrzewania owoce jej zmieniają kolor z zielonego, przez czerwony aż do lśniącej czerni.
Dzika jeżyna właściwości lecznicze
Dzika jeżyna zawiera masę witamin, soli mineralnych, kwasów organicznych i antocyjanów o silnych właściwościach przeciwzapalnych, antyoksydacyjnych i przeciwnowotworowych. Owoce zawierają podobne ilości kwasów organicznych co maliny, ale mają mniej cukrów dlatego wydają się być bardziej kwaśne.
Liście jeżyny były lekiem już w starożytności. Grecy żuli je by wzmocnić zęby a napary stosowano na dokuczliwie owrzodzenia. Dziś wiemy, że mają działanie:
bakteriobójcze, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, antynowotworowe
ściągające, antyseptyczne, napotne, wykrztuśne, przeciwbólowe moczopędne
obniżają zawartość cukru we krwi,
regulują przemianę materii, odtruwają i poprawiają stan flory bakteryjnej jelit
pomagają utrzymać równowagę hormonalną w czasie menopauzy
uspokajają układ nerwowy, pomagają w bezsenności, napięciu nerwowym, lękach i depresji
znajdują zastosowanie w leczeniu chorób przewodu pokarmowego, nerwowego, dróg oddechowych, moczowych, zaburzeń przemiany materii
zewnętrznie przy świądzie, trądziku, owrzodzeniach, ranach i do płukania gardła.Liść jeżyny przepisy lecznicze
Odwar z liści jeżyny
2 łyżki rozdrobnionych liści zalewamy 2 szklankami letniej wody. Ogrzewamy do wrzenia gotując pod przykryciem 5 minut. Odstawiamy na kwadrans do naciągnięcia pod przykryciem. Przecedzamy i pijemy 2-3 razy dziennie po ½ szklanki, dzieci połowę. Pomaga przy bólach brzucha, przewlekłych biegunkach. Dolegliwościach przewodu pokarmowego, odbudowuje florę bakteryjną. Pomaga regulować pracę hormonów u kobiet, obniża poziom cukru.
Jeżyna – niezwykłe właściwości zwłaszcza liścia. Receptury domowe
Napar z liści jeżyny
1 łyżkę rozdrobnionych liści zalewamy szklanką wrzątku i parzymy kwadrans.Pijemy 2-3 razy dziennie w ostrych biegunkach, wzdęciach, nieżycie żołądka. Zewnętrznie stosujemy do płukania gardła i jamy ustnej. Uśmierza ból gardła, pomaga w anginie, chorobach dziąseł, owrzodzeniach, aftach.
Napar na grypę i infekcje
1 łyżkę liści zalewamy szklanką wrzątku. Odstawiamy pod przykryciem na 4 godziny. Pijemy wiele razy dziennie po łyżce. Napar działa napotnie, przeciwzapalnie, wykrztuśnie.
Napar odtruwający
Mieszamy wysuszone liście, owoce i kwiaty jeżyny. Łyżeczkę mieszanki parzymy kwadrans w szklance wrzątku. Pijemy 2 razy dziennie po 200 ml przez 3 tygodnie. Napar odtruwa i oczyszcza krew, drogi moczowe, wątrobę i jelita.
Mieszanka poprawiająca skład flory bakteryjnej
Bierzemy 2 części liści jeżyny i po jednej części: liścia babki lancetowatej, pokrzywy, szałwii, mięty, maliny i kwiatostanu rumianku. Łyżeczkę mieszanki zaparzamy kwadrans w szklance wrzątku. Pijemy przy rozroście flory bakteryjnej SIDO, przewlekłych dolegliwościach żołądka i jelit, biegunkach i zespole jelita drażliwego.
Jeżyna z borówką dla cukrzyków
Źródło: https://sekrety-zdrowia.org/jezyna-liscie-owoce-przepisy/
Przepis pobudzający trzustkę do pracy:
Ksiądz Kunzle stosujący środki medycyny naturalnej, mówi: Cukrzycę dość szybko usuwają następujące zioła: 3 części korzeni kuklika, po 1 części liści jeżyny i borówki czernicy, 3 części pięciornika złotego, 2 części zielonych,wysuszonych strączków fasoli.
Na 1/4 litra wody należy wziąć 1 kopiastą łyżeczkę do herbaty ziół, zaparzyć i pozostawić na 3 minuty do naciągnięcia. Dzienna porcja herbatki wynosi od półtora do dwóch litrów. Działanie lecznicze liści borówki zależy od prawidłowego ich zbierania: należy je zrywać jedynie przed dojrzeniem owoców. Zebrane w prawidłowym czasie, są wypróbowanym środkiem w leczeniu cukrzycy. Dowiedziono, że myrtylina występująca w liściach borówki przed dojrzeniem owoców, nie tylko obniża poziom cukru. Jest w stanie całkowicie zlikwidować chorobę. Myrtylina z liści borówki nosi uzasadnioną nazwę „roślinnej insuliny” Źródło: M. Treben Apteka Natury, naukowe [2]
